Hiken in Pallas

‘Biep biep biep…’ Langzaam kom ik bij bewustzijn en herinner ik me weer dat ik in mijn slaapzak verstrengeld lig. Ik zoek ergens het hoofdgat dat dichtgesnoerd zit en voel de kou snijden in mijn gezicht. Oja ik was op hike, lig met 2 anderen in een klein tentje en het ging vriezen vannacht. Langzaam ontwaken mijn tentgenoten ook en we vragen gelijk aan elkaar of we warm gebleven zijn vannacht. De meningen daarover verschillen en ik kan alleen maar zeggen dat ik een paar keer wakker ben geworden en het heel koud had, nog dieper mijn slaapzak ik ben gekropen en weer in slaap ben gevallen. Maria lag vooral wakker van het snurken van Cristo… Snel schieten we wat kleren aan en kan het ochtendritueel van inpakken en ontbijten beginnen, al is het maar om warm te worden!

Jup deze week gingen we op hike in Pallas-Yllästunturi National Park. Maandag was een drukke dag waarop we heel veel voor te bereiden hadden. We hadden al een food plan gemaakt, alleen moest het eten nog ingeslagen worden. Dus wij op de fiets op naar verschillende supermarkten om havermoutpap, mueslirepen en veel chocolade in te slaan. Eenmaal terug thuis hadden we nog een lesje in de Meijeri. Daar kregen we nog wat laatste instructie over de must haves om mee te nemen en kregen we pannetjes, tent en andere benodigdheden van de school. Even oefenen met tent opzetten, wat echt super simpele tenten waren maar wel hele goede en mooie tenten, en toen snel weer naar huis om verder in te pakken. Al het eten in plastic zakjes gedaan en verdeeld en de backpack volgeladen.

Dinsdagochtend om 8.30 kwam iedereen volgeladen en ready voor de reis aangewandeld bij de Meijeri. Nog een laatste instructie van Kai hoe je het beste je rugzak kan indelen en toen snel alles in de aanhanger en de bus in! Lekker ritje en genoten van het mooie Finland. Er zijn hier niet echt snelwegen, het was zo een 300 km over een goed begaanbare doorgaande weg. Na ongeveer 1,5 was onze eerste stop op de poolcirkel! Foto momentje natuurlijk en daarna rondgesnuffeld in de souvenir winkel die er zat. Kai had al verteld dat je daar goede messen kon kopen en hij gaf een uitgebreide instructie en uitleg over alle soorten en maten. In Finland loopt elke boer en iedere buitensporter standaard met een mes aan zijn broek. Zelf heb ik ook een mooi mes gekocht, een houten handvat van hout wat alleen in lapland groeit en een mooi blad. De reis ging verder en na zo een 2 uur nog een korte stop bij Pallas Hotelli (ons eindpunt) en toen nog 20 minuten verder naar de start van onze hike. Het was wat regenachtig maar het zou alleen maar meer gaan opklaren. Rugzakjes klaargemaakt en op naar de eerste 2 km van de 4 daagse hike. Na 15 minuten lopen spotten we de eerste rendieren al! Super gaaf die zo rond te zien lopen. Een stukje verder waren we al op eerste plaats van bestemming bij een mooi meer. Wat extra kleren aan en tijd om het kamp op te zetten. Ieder tentgroepje zocht zijn eigen plekje en ging gelijk aan de slag met koken. Ons diner smaakte niet slecht en deed ons goed na zo een lange dag. Water konden we gewoon uit het meer halen en was heerlijk vers en vooral fris. Na het eten nog een lesje ‘hoe te poepen in de wildernis’, in Finland zijn ze erg schoon en netjes en moet je dus een gat graven en je papiertje verbranden. Gelukkig hadden ze ook gewoon een poepdoos waar je heen kon. Het werd al snel heel koud en hebben nog even gewacht of we het noorderlicht konden spotten maar naast heel veel mooie sterren hebben we dat niet meer gezien en zijn we lekker de slaapzak ingekropen.

Woensdag stonden we op na een koude nacht (zie intro) en gingen we snel aan de slag met ontbijtje en alle zooi weer in de rugzak zien te krijgen. Na 2 uur zat alles er weer in en konden we op pad gaan. De lucht was strak blauw en de zon prikte door de bomen heen. Iedereen ging met goede moed weer op pad. Na een stukje lopen door het bos liepen we al gauw tegen de eerste uitdaging aan, een berg. Het uitzicht werd ook steeds mooier want op een gegeven moment zaten we boven de boomgrens en kon je ontzettend ver kijken. Bovenop een korte pauze met een kort lesje over kaartlezen en het gebruik van de kompas. Na onszelf te hebben gelokaliseerd op de kaart konden we weer verder. Een shortcut naar een andere hike route en toen liepen we weer tegen een kudde rendieren aan. Helaas zagen ze ons ook en rende ze vlug weg toen we te dichtbij kwamen. Een plek uit de wind gezocht en weer een korte pauze en weer opzoeken op de kaart waar we precies zaten. Het was nog een klein stukje naar Pahakuru waar we uitgebreide lunch zouden houden. Daar aangekomen was er een heel mooi hutje wat open is voor iedereen. Heel gaaf want het is er ook ontzettend schoon. Iedereen onderhoud het zo goed en het is vrij toegankelijk voor iedereen. Mooi om te zien want in Nederland zou zo een hutje binnen 1 dag leeg en vernield zijn. Na deze mooie stop nog 2 km naar Hannakuru, onze eindbestemming. Een wilderniscamping met ook weer een paar hutjes. Geen eigenaar, allemaal op goed geloof in de Finse bevolking. Wij zaten met zn allen in een hut waar je wel voor moet reserveren. Samen met Tuva, Marije en Ivet waren wij door Kai uitgekozen tot sauna team, jawel er was een sauna. Dus hout in de kachels gegooid, water gehaald en de sauna opgestookt. Om 18u was het ladies time voor de sauna. Met z’n allen heerlijk genieten van de sauna en af en toe rennen naar het meer voor een ijskoude dip ik het kristalheldere water, super ervaring! Terug bij de hut hadden we een rendier in de achtertuin die heel tam was. Je kon hem zowat aanraken! Daarna gekookt en nog een evaluatie gedaan in de Kota, een tipi achtige hut waar je vuur kan stoken, en gewacht op het noorderlicht (er was meer kans op deze avond!). Het was een beetje vaag en bewolkt dus maar naar bed gegaan. Eenmaal in bed riep Julia dat het heel mooi werd en hebben we nog kunnen genieten van een lichtshow achter het raam.

Donderdag werden we totaal anders wakker, regen en een hele kleine wereld. Ik was blij dat we in de hut zaten! Toch makkelijker pakken en ontbijten. 9.15 uur gingen we op pad in kleinere groepjes om te kunnen werken met een leider en nog beter te leren kaart lezen. Al snel liepen we tegen een flinke berg op wat de zwaarste klim is in de hele hike. Iedereen zat er op een gegeven moment behoorlijk doorheen, maar toch boven gekomen. Die berg is wel vervloekt door iedereen ongeveer, maargoed ik denk dat het weer ook wel een beetje meewerkte… De weg vervolgt met nog meer op en neer en helaas bleef het nogal nat en mistig, maar ach, de sfeer zat er verder wel goed in. Na 3 verschillende leiders kwamen we in Namalakuru aan, een hutje waar een vrouw in haar eentje woont en een soort cafeetje heeft, heel bizar. Even bijgekomen onder het genot van een donut en een vuurtje en toen het laatste uurtje door. Ik was dit stuk de leider en vond het leuk te doen! Het begon open te breken en met de kaart in mijn hand heb ik de groep in een lekker tempo naar de eindbestemming geleidt. Na 16km ploeteren kwamen we aan in … waar weer een kota was om kleren te drogen en op te warmen. De laatste instructies gegeven over het opzetten van de tenten en toen ons eigen kamp opgeslagen en eten gemaakt. ’s Avonds in de kota gezeten en ons verhaal over het noorderlicht verteld bij het kampvuur en toen weer lekker de slaapzak in.

Vrijdag alweer de laatste dag! We waren ingedeeld in nog kleinere groepjes (6 personen) en zonder leiding van Kai of Eewa. We waren dus aangewezen op onze eigen kaartlees skills om heelhuids en als één groep aan te komen op de eindbestemming, Pallas Hotelli. We waren de tweede groep die op pad ging en om 8.20 liepen we vrolijk alweer de berg op. Het was een beetje grauw maar niet super mistig. We zagen de mist achter ons opkomen en waren dus blij dat we al zo vroeg op weg waren! Anders hadden we wel in de mist gelopen. De weg omhoog kwamen we heel veel rendieren tegen die dit keer minder bang voor ons waren en wij dus de kans hadden ze ook van dichterbij te zien. Met ons groepje in lekker ontspannen tempo naar boven gewandeld en op de top wat teambuilding foto’s gemaakt. Vanaf daar was het alleen nog maar naar beneden en was het hotel al snel in beeld. Na 2,5 uur wandelen eindelijk aangekomen bij het hotel, iedereen was blij dat we er waren! Dan begint ook echt allen ineens pijn te doen en voel je al je spieren. Even lekker wat gegeten en toen kwam de bus ons om 12 uur ophalen. In de bus was het doodstil, iedereen lag te slapen met een voldaan gevoel van de hike. Na een lange rit om 16.30 uur ongeveer terug bij de Meijeri en alle zooi snel opgeruimd en de natte tenten opgezet. Snel naar ons lekkere huisje en Marije en ik gelijk boodschappen gedaan en makkelijke maar heerlijke wraps gemaakt. Tas uitgepakt en heel vroeg naar bed want was helemaal gesloopt.

Gister wat gechillt en in het zwembad de spieren nog wat ‘rust’ gegeven. Met een aantal in het Pannukakkutalo (pannenkoekenhuis) gegeten, want dat hadden Tuva en ik onszelf beloofd tijden de hike. Nu lekker verder genieten van het weekend en aankomende week alweer door met volgende onderwerp, klimmen! Joepie, daar heb ik ook wel zin in.
Het is een erg lang verhaal geworden… maarja ook veel te vertellen na zo een hike! Volgende zal denk ik wel wat korter worden en foto’s volgen ook snel

Daaaaaaaaaaaaag xxxxx